Νάρκη

Νάρκη
Του άλγους δοκιμές - Κωνσταντίνος Καβάφης

Wednesday, October 23, 2019

Πώς οι κάτοικοι πρασινίζουν το Παρίσι

Πώς οι κάτοικοι πρασινίζουν το Παρίσι

Πώς οι κάτοικοι πρασινίζουν το Παρίσι

Πώς οι κάτοικοι πρασινίζουν το Παρίσι
Πώς οι κάτοικοι πρασινίζουν το Παρίσι
Εικόνα σπάνια κι όμως αληθινή. Η είδηση εξηγεί πώς οι κάτοικοι πρασινίζουν το Παρίσι.
Μία ομολογουμένως δυναμική συμμετοχή των κατοίκων της πόλης του Φωτός, σε μία μαζική προσπάθεια να πολλαπλασιαστεί η συνολική επιφάνεια του πρασίνου, σε μία έτσι κι αλλιώς πράσινη μεγαλούπολη. Μία μεθοδευμένη προσπάθεια που ήδη γίνεται μαζικά αποδεκτή, δίνοντας έτσι ένα αφοπλιστικό παράδειγμα οικολογίας και ακτιβιστικής δράσης.
Παρά το γεγονός ότι το Παρίσι θεωρείται μία από τις πλέον πράσινες πρωτεύουσες του κόσμου και της Ευρώπης, εντούτοις οι κάτοικοι και οι αρχές δε σταματούν να βρίσκουν ευφάνταστες πρωτοβουλίες, προκειμένου να κάνουν ακόμη πιο φιλική προς το περιβάλλον την πόλη τους. Η πρόσφατη φάση οικολογικής ευαισθητοποίησης αφορά μία οικολογική καμπάνια. Σε αυτήν ανταποκρίθηκαν μαζικά οι Παριζιάνοι και σχετιζόταν με τη μέγιστη δυνατή καλλιέργεια του οικοδομήσιμου χώρου των κατοικιών τους. Στόχος να τοποθετήσουν στο χώρο του σπιτιού, αλλά και της εργασίας τους, πάσης φύσεως φυτά – καλλωπιστικά, μέχρι και λαχανικά. Εν συνεχεία, μάλιστα, αποφάσισαν να αξιοποιήσουν ποικιλοτρόπως, τους καρπούς των σπιτικών κήπων τους. Είτε στην κουζίνα τους, είτε και για να τα πουλήσουν, αν βέβαια η παραγωγή τους το επιτρέπει. 
Πώς οι κάτοικοι πρασινίζουν το Παρίσι
Ο πράσινος νόμος και η πρόκληση
Πιο συγκεκριμένα, το Παρίσι πέρασε ένα νέο νόμο ο οποίος επιτρέπει σε οποιονδήποτε να φυτέψει έναν αστικό κήπο εντός των ορίων της πόλης. Μετά τη λήψη της σχετικής άδειας, οι επίδοξοι κηπουροί μπορούν να καλλιεργήσουν τα φυτά τους παντού. Σε τοίχους, στο έδαφος, στις στέγες των σπιτιών, κάτω από τα δέντρα, πάνω σε φράχτες, παντού.
Μπορούν να καλλιεργήσουν επίσης πράσινο μπροστά από τα σπίτια ή τα γραφεία τους. Μπορούν βέβαια να φυτέψουν λουλούδια, λαχανικά αλλά και φρούτα.
Μέσα από αυτή την υπέροχη πρωτοβουλία, η δήμαρχος του Παρισιού Αν Ινταλγκό στοχεύει στη δημιουργία 100 στρεμμάτων «ζωντανών τοίχων» και «πράσινων» στεγών μέχρι το 2020. Και από όλα αυτά, τε το ένα τρίτο του πρασίνου να είναι αφιερωμένο στη γεωργία.
Πώς οι κάτοικοι πρασινίζουν το Παρίσι
Μέσα από αυτόν τον νόμο, οι ντόπιοι ενθαρρύνονται να γίνουν «κηπουροί του Παρισιού» χρησιμοποιώντας αειφόρες μεθόδους,. Να καλλιεργήσουν όμως αποφεύγοντας τα φυτοφάρμακα και προωθώντας τη βιοποικιλότητα στην πόλη.
Οι ενδιαφερόμενοι θα υπογράψουν μια «συμφωνία αναβλάστησης» και θα δεσμευτούν ότι θα φροντίσουν για τη συντήρηση των κήπων τους. Με την προϋπόθεση πως θα είναι σε αρμονία με την αισθητική της πόλης. Οι άδειες που θα δοθούν θα είναι τριετείς, με την προοπτική ανανέωσης.
Το όμορφο αυτής της πρωτοβουλίας είναι ότι οι κάτοικοι μπορούν να φυτέψουν ακόμα και στα πιο απίθανα μέρη, ενώ ο δήμος θα τους βοηθήσει συνεισφέροντας με σπόρους και φυτόχωμα.
Και ενώ από την πλευρά του ο δήμος θα δώσει κάποιες ιδέες στους κατοίκους, οι εμπνευστές της ιδέας ελπίζουν ότι η φαντασία των κατοίκων θα… οργιάσει.
Το αποτέλεσμα της δράσης, το μήνυμα και το παράδειγμα
Το αποτέλεσμα είναι ήδη εντυπωσιακό. Και αυτό γιατί συμβάλλει στην περαιτέρω αναβάθμιση της ποιότητας ζωής σε ένα πολυπληθές αστικό κέντρο, προς όφελος πρώτα των ιδίων των κατοίκων. Κατ’ αυτόν τον τρόπο οι Παριζιάνοι καταφέρνουν πολλά. Αφενός να πολλαπλασιάσουν την πράσινη επιφάνεια της πρωτεύουσάς τους, μετατρέποντάς την σε οικολογικό πρότυπο. Αφετέρου να αναβαθμίσουν την ποιότητα ζωής για τους ίδιους, τις οικογένειες και τα παιδιά τους προφανώς.
Πρόκειται σαφώς για ένα αξιοπρόσεχτο παράδειγμα οικολογικής συνείδησης και ευαισθητοποίησης. Ένα παράδειγμα που αγγίζει όλα τα ταξικά και κοινωνικά στρώματα. Και αξίζει να επισημανθεί πως όλα τα στρώματα ανταποκρίνονται έκτοτε ένθερμα σε αυτή τη νέα οικολογική μόδα.
Πώς πρασίνισε το Παρίσι

No comments:

Post a Comment

Ένα Αγγελάκη έφυγε – μιλώντας μαζί της

ΔΙΑΔΡΑΣΗ Ένα Αγγελάκη έφυγε – μιλώντας μαζί της Το ποίημα “Λέει η Πηνελόπη” – γραμμένο από την Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ – το δι...