"Σαν τον πήγαν στην κρεμάλα. Λέω για κείνον τον Πόντιο δημοσιογράφο. Διευθυντή και εκδότη εφημερίδας. Καπετανίδης στο όνομα. Που κατηγορήθηκε για προπαγάνδα υπέρ της Ελλάδας. Και τον καταδίκασαν οι Τούρκοι δικαστές σε θάνατον δι’ απαγχονισμόν. Για να σπάσουν το αγέρωχό του ύφος. Και να δώσουν ένα μάθημα σε όλους τους λοιπούς. Που σχεδίαζαν επαναστάσεις και ονειρεύονταν αυτονομίες. Αλλά αυτός ο αθεόφοβος. Συνομιλώντας νοερά. Με τον Ευαγόρα Παλληκαρίδη. Τον Φορτίνο Σαμάνο. Και τον Νίκο Μπελογιάννη. «Γρηγορείτε και θαρρείτε» συμβούλεψε με γράμμα, «Μια φορά πεθαίνει κανείς». Και όταν, πράγματι, ήρθε η μία και μόνη φορά για να πεθάνει. Προχώρησε στο ικρίωμα. Έβαλε το κεφάλι στη θηλιά. Και έσπρωξε μονάχος την καρέκλα. Λέγεται δε ότι όσο κρατούσαν οι επιθανάτιοι σπασμοί ένα φωτεινό χαμόγελο έλαμπε στο πρόσωπό του".
Η ιδιωτική μου αντωνυμία, Κίχλη
No comments:
Post a Comment