Aργυρης Χιονης - Εκδοχες του Τέλους (Βοοm Bap Mix)

Αργύρης Χιόνης

Ποιητική συλλογή

ΕΚΔΟΧΕΣ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ

Με ήτα η ζωή τελειώνει·

με ήττα, επίσης.

I

Καβάλα σε ένα κουνιστό αλογάκι

με χάρτινο καπέλο και ξύλινο σπαθί

πήρα και εγώ μέρος στη μάχη στο αίμα, στη φωτία στην αρπαγή.

Καβάλα σε ένα κουνιστό αλογάκι

μπρος πίσω πίσω μπρός

γύρισα όλοκληρο το κόσμο τον ισκιων στρατηλάτης και αρχηγός

γύρισα ολοκληρο τον κόσμο και εφτασα τώρα εδώ

στη κουνιστή μου πολυθρόνα

μπρος πίσω πίσω μπρός

τσαλακωμένο πια το χάρτινο καπέλο και τσακισμένο το ξύλινο σπαθι , η μαχη η φωτιατο αίμα η φωτια και η αρπαγή θαμπές εικόνες στου μυαλου μου την οθόνη.  

Καει ο ηλιος μα το αιμα μου παγώνει

ψυθιρος βγαίνει απο το στόμα μου η κραυγή

ΙΙ

Μνήμη Μαρία Παέστρα

Οτι χαλάει οτι σπάζει

περίτρανα τους γέροντες τρομάζει 

με το δικό τους τέλος μοιάζει

με το δικο τους τσακισμα απο του χρονου τις απρόσεχτες και βιαστικές κινησεις.

Για αυτό σιγα σιγα προσεχτικα το βάρος του κορμιού τους σε πολυθρονες και καρεκλες αποθέτουν και φέρνουν στα χειλη το ποτηρι τους κρατωντας το σφιχτα, με τα δυο τους χέρια 

Οσο κρατουν τα πράγματα κρατώ και εγώ, φαίνεται να ειναι η κρυφή ελπιδα τους.

ΙΙΙ

Έρχονται αθόρυβα οι μέρες μου – γάτες με πελ-

ματα βελούδινα, ταχύτητα αστραπής- τρίβο-

νται μια στιγμή ανάμεσα στα πόδια μου· σκύ-

βω να τις χαϊδέψω· έχουνε κιόλας φύγει.

ΙV

Mνημη Reymond Chandler

Καθομαι ακίνητος εδώ καταμεσημερο εδω μες στη σιωπή

και αφουγκράζομαι το ηλιοφως να καψαλιζει το γρασίδι.

Φεύγει το μεσημερι και το απομεσήμερο και ακούω έξω απο το παράθυρο το δειλινό να γαληνέυει και λιγο λιγο γαληνέυω και εγώ μαζί του

Εχει βαθύνει τώρα τοσο  η σιωπή που ακούγεται σχεδόν η πτώση της θερμοκρασίας και οι λεξεις μου βαδίζουν ακροποδητί και με το δάχτυλο στα χείλη, μέσα σε αυτό το ποίημα.

V

Mνήμη Γιωργη Μανουσάκη.

Η σιώπη είναι το κέλυφος του ήχου.

Κλεισμένος μέσα της ο ηχος τη ραμφίζει οπως ραμφιζει το πουλι του αυγου το τσοφλι. Θελει και αυτός να βγεί και να πετάξει.

Ειναι μοιραίο λοιπον να θρυματιζεται καποια στιγμή η σιωπή

Τετοια ειναι η τάξη των πραγμάτων για να μπορει ο ηχος να ακουστεί. 

ΧΙ

Με τρομάζει η ανυπαρξία, η μητέρα μου,

και δεν ξέρω γιατί,

αφού η ερωμένη μου, η ύπαρξη,

είναι αυτή

που πάντα μου επεφύλασσε

και σίγουρα μου επιφυλάσσει ακόμη

τις πιο οδυνηρές εκπλήξεις.

ΧΙΙ

Να πίνεις τσάι και, στο μεταξύ, να σβήνει η

ζωή σου, όπως συμβαίνει με τους ήρωες του

Τσέχοφ, να σβήνει η ζωή σου, ενώ εσύ με α-

ξιοπρέπεια το τσάι ν’ ανακατεύεις και να ε-

παινείς τη γεύση και το άρωμά του. Έτσι,

σαν ήρωας του Τσέχοφ ή όπως ο Τσέχοφ ο ί-

διος, στη χυδαιότητα του πόνου ν’ αντιτάσ-

σεις την καλή ανατροφή σου.

XV

Ανάμεσα στα δάχτυλά μου

και στη σάρκα σου,

όσο σφιχτά κι αν σε κρατώ,

τρυπώνει ο χρόνος. 

XVII

Όταν σου αναγγείλουνε το θάνατό μου,

κάνε ό,τι θα ’κανες αν σου χαρίζαν

εν’ άδειο βάζο.

Θα το γέμιζες λουλούδια·

έτσι δεν είναι;

το βίντεο μεταφορτώθηκε από το χρήστη:

SoundVandal G.T.

Published on Feb 9, 2015

Category

Music